„Kroniki gniewu” są odpowiedzią na jedno proste pytanie:

JAKĄ KSIĄŻKĘ NAPISAŁBYM, GDYBYM SIĘ NIE BAŁ?

Szczerą, szokującą, intymną, kontrowersyjną, samokrytyczną i pełną humoru.

Napisaną w kronikarskim stylu, tak, jakbym pisał ją tylko dla siebie i nie obawiał się niczyjego gniewu.

Opowiedziałbym w niej pewną kryminalną historię, którą duszę w sobie od dwóch dekad. Czytelnik widziałby wszystko oczami bohatera i samodzielnie, także czytając między wierszami, domyślał się rozwiązań.

A najbardziej marzyłem, by napisać powieść łącząca oba te gatunki.

Takie właśnie są „Kroniki Gniewu”.